AKAM 373

Tiṇai:
pālai
Author:
pāṇṭiyaṉ ēṉāti neṭuṅkaṇṇaṉār
Translation:
V. M. Subramanya Ayyar (1975) [IFP, unpublished]
Original MS location:
IFP Library [TA LIT-CL 180 (1)(2)(3)]
Original data entry (VYAPTI format):
Ramya (1999-2000, IFP)
HTML conversion, text revising & editing:
Date of last revision:
2004/10/08
Table of contents (by lines):
1-6. Talaivaṉ staying in the public hall of village assembly of devastated houses; where (sponge gourd) பீர் grows and spreads.
7-9. Talaivaṉ sitting tying his hands over the kness, when his mind emphasizes to return home, thinking of talaivi.
10-15. The state of talaivi weeping in her house lying on the bed and sparking the drops of tears with her nails.
16-19. Talaivaṉ pitying talaivi's sleepless condition like a King besieged within a single fortification.
Colophon(s):
Talaimakaṉ who was going, having parted (from talaivi) spoke to his mind in the middle of the curam.
Syntactical link:
see below
Difficult words:
see below
Variant readings:
see below
Notes:
see below
:

TRANSLATION

SYNTACTICAL LINK

(நெஞ்சே)! (நாம்) அருஞ்சுரம் நீந்திய வருத்தமொடு கையற்று(5), பொதியிலின் கண்(4) மாலைபுலம்பு வந்து உறுதர(5), உள்ளம் செலவு வலியுறுப்பத்(7), தனிநிலை இருக்கையொடு, (8) தன் நிலை உள்ளும் நம் நிலை உணராள்(9), மடந்தை(10 நடுநாள் அணையொடு பொருந்தி(11), உயிரா(12), நோய்கூர்ந்து(13), துயில் துறந்தனள் கொல்(19)? அளியன்(19)

VARIANT READINGS

DIFFICULT WORDS
முனை கவர்ந்து கொண்டென
Having been captured by the war-fronts
கலங்கி
having become confused.
பீர் எழுந்து
the creeper pīr (பீர்: sponge gourd) having grown and spread.
மனை பாழ்பட்ட மரை சேர் மன்றத்து
in the assembly where marai (மரை: indian elk) gather together, where houses are devastated
பணைத் தாள் யானைப் பரூஉப் புறம் உரிஞ்ச
as the elephant of stout legs rubs its big back.
செது காழ் சாய்ந்த முதுகாழ்ப் (ERRATA: should be "முதுகாற்") பொதியில்
in the public hall which has old pillars and weak couples.
அருஞ் சுரம் நீந்திய வருத்தமொடு கையற்று
being prostrate due to the suffering caused by crossing the difficult curam with great effort.
பெரும்புன் மாலை புலம்பு வந்து உறுதர
in the long and dull evening when loneliness approached me
மிளி உள்ளம் செலவு வலியுறுப்ப
the strong mind emphasized returning home.
தாள்கை பூட்டிய தனி நிலை இருக்கையொடு
sitting all alone, in the posture of the hands being fastened to the knees
தன் நிலை உள்ளும் நம் நிலை உணராள்
without knowing our state of mind which is always thinking of her state.
இரும்பல் கூந்தல் சேயிழை மடந்தை
- our talaivi who wears red ornaments and has dark tresses of hair
கனை இருள் நடுநாள்
at midnight when darkness is dense.
அணையொடு பொருந்தி
- lying on the bed.
வெய்துற்றுப் புலக்கும் நெஞ்சமொடு
with a mind which is burning with suffering and hating us.
ஐது உயிரா
- breathing softly.
அயிதழ் மழைக்கண்
- cool eyes resembling beautiful petals.
மல்க நோய் கூர்ந்து
- the distemper being on the increase, to make the eyes filled with tears.
பெருந்தோள் நனைக்கும் கலுழ்ந்துவார் அரிப்பனி
- the drops of tears as the weeps which soak her big shoulders
மெல் விரல் உகிரின் தெறியினள்
to make the drops of tears to fly off with the nails of the soft fingers
வென் வேல் அண்ணல் யானை அடு போர் வேந்தர்
many kings who are capable of killing enemies in battle and possess victorious vēl and superior elephants.
ஒருங்கு அகப்படுத்த
having joined together and besieged it.
முரவுவாய் ஞாயில் ஓர் எயில் மன்னன் போல
like the king who is within a single rampart with has a battered bastion
துயில் துறந்தனள் கொல்
Did her eyes dispenses with sleep ?
அளியன்
- she deserves to be pitied.

NOTES

The idea contained in ll.1-4 is found in a previous stanza in akam itself;
""கொடுவில் ஆடவர் படுபகை வெரீஇ; ஊர் எழுந்து உலறிய பீர்கெழு முது பாழ், முருங்கை மேய்ந்த பெருங்கை யானை, வெரிங் ஓங்கு சிறுபுறம் உரிஞ ஒல்கி, இட்டிகை நெடுஞ்சுவர் விட்டம் வீழ்ந்தென'' (167-9-13)

பாழ்பட்ட மன்றம், மரைசேர் மன்றம் Talaivaṉ was sitting in the public hall of the common place.

பெரும்புன் மாலை - this phrase may mean the evening that inflicts great suffering.

புலம்பு here means the loneliness having been separated from talaimakaḷ

தாள் கை பூட்டிய தனி நிலை இருக்கை: people are engaged in deep thought who are fasten their knees with their hands.

மடந்தை can be put in apposition with அளியள்,

உணராள் புலக்கும் நெஞ்சு - is the syntactical order of with அளியள்,

உணராள் புலக்கும் நெஞ்சு - is the syntactical order of word.

ஓர் எயில் மன்னன் - this refers to a petty chief who rules over a small tract of land; this simile is found in naṟṟiṇai;
"அஞ்சல் என்ற இறை கை விட்டெனப், பைங்கண் யானை வேந்து புறத்து இறுத்தலின், களையுநர்க்காணாது கலங்கிய உடை மதில், ஓர் எயில் மன்னன் போல, அழிவு வந்தன்றால் ஒழிதல் கேட்டே'' (43-8-12)

From the epithet பாண்டியன் ஏனாதி we learn that this poet was the commander of the forces of pāṇtiyaṉ; ஏனாதி is a title conferred on commanders; a ring was also presented along with this ;
""போர்க்கடல் ஆற்றும் புரவித் தேர்ப் பல் படைக்குக், கார்க் கடல் பெற்ற கரையன்றோ-போர்க்கெல்லாம், தான் ஆதி ஆகிய தார் வேந்தன், மோதிரம் சேர், ஏனாதிப் பட்டத்து இவன்'', (an old verse quoted by nacciṉārkkiṉiyar in his commentary on tolkāppiyam 3 - puṟattiṇai iyal, 8)
ēnāti nāta nāyaṉar, (ஏனாதி நாத நாயனார்) one of the 63 saivaite saints, perhaps got his family name from this tittle.