AKAM 355

Tiṇai:

pālai

Author:

taṅkāṟ poṟkollaṉār
(variant readings: 1. taṅkāl muṭakkoṟṟaṉār, taṅkāl muṭakkōlaṉār).

Translation:

V. M. Subramanya Ayyar (1975) [IFP, unpublished]

Original MS location:

IFP Library [TA LIT-CL 180 (1)(2)(3)]

Original data entry (VYAPTI format):

Ramya (1999-2000, IFP)

HTML conversion, text revising & editing:

Date of last revision:

2004/06/12

Table of contents (by lines):

Colophon(s):

The talaimakal told her friend who informed about (talaimakaṉ's) departure

Syntactical link:

see below

Difficult words :

see below

Variant readings:

see below

Notes: :

see below

:

• The mango tree has put forth beautiful sprouts (1)
• The Kuyil (குயில்: indian cuckoo) also (1)
• sings sweetly with its melodious voice many times perched in those branches (2)
• The group of bees (5)
• which make a sound like the music produced in the strings (of yāḻ) (5),
• pālaippaṇ of sweet melody (4)
• by the skilful musician (4),
• in the big branches which have blossomed their buds, and dropped the old leaves (3).
• The vēṉil (வேனில் : summer) has arrived at the proper time (9)
• when our lover stays forgetting his wealthy houses in the cool graves (8),
• which shed their pollen (7)
• on the heap of pure sand which is adjacent to the pond of clear water (6)
• Therefore (9),
• friend (11)
• we shall go to our talaivar, (11)
• showing him our distress caused by the bright bangles becoming loose and falling (10)
• many times (9),
• telling him, "we are besides solitude here; you (12)
• are without grace desiring wealth (3),
• it is not befitting your nature to be so" and return disliking him (11).

தோழி(11)! காதலர் தண்பொழில் அல்கிச்(7) செழும*ஷ*மறக்கும் இளவேனில்(8) வந்தன்று(9); ஆதலான(9), (நாம் தலைவர் பாற் சென்று) நம்வளை நெகிழ்ந்த எவ்வம் காட்டி(10), யாம் எமியம் ஆக நீயே(12) பொன் நயந்து அருளிலையாகி(13), இன்னையாகுதல் ஒத்தன்று எனப்(14) புலந்தனம் வருகம் சென்மோ(11)?

• .10. நெகிழ்த்த
• .11. சென்மா
• .12. யாமே எமியமாக.

மாவும்

- the mango-tree

வண்தளிர் ஈன்றன

- put forth beautiful sprouts.

குயிலும்

- the Kuyil too (indian cukoo)

இன் தீம் பால் குரல் கொம்பர் நுவலும்

- will sing melodiously with its sweet voice many times perching on its branches

மூதிலை ஒழித்தபோது அவிழ் பெருஞ்சினை

- in the big branches which have dropped their old leaves and have blossomed flowers

வல்லோன் தைவரும் வள் உயிர்ப்பாலை ஆர்த்தன்ன வண்டினம் முரலும்

- the swarms of bees hum like the music which was played by a skilful musician who can play upon the yāḻ, harmonising its strings to produce pālaippaṇ.

துணி கயம் துன்னிய தாது உகு தண் பொழில்

- the cool grove from which pollen drops, and which is by the side of the cool and clear pond.

தூமணல் எக்கர்

- in the clean mound of sand

அல்கி

- staying

காதர் செழுமனை மறக்கும் செவ்வி வேனில் வந்தன்று

- the summer arrived in proper time to make lovers forget staying in their wealthy houses.

ஆயின்

- therefore

இலங்கு வளை

- the shining bangles

ஆனாது நெகிழ்ந்த எவ்வம் காட்டி

- showing the distress which made the bangles loose and fall many times.

யாமே எமியம் ஆக

- we being lonely.

நீயே பொன் நயந்து

- you were desirous of wealth.

அருள் இலை ஆகி

- without any grace.

இன்னை ஆகுதல் ஒத்தன்று என

- to tell that it is not fit for you to be of this nature.

புலந்தனம் வருகம்

- and return disliking him.

சென்மோ

- we shall go there ?

Lines 1-5. describes the arrival of the spring season.

பாலைப்பண் a sweet melody. The sound produced by the group of bees is compared to the pālaippan produced in the string of the yaḻ.

In olden days people stayed during summer in groves as they were cooler than their houses;
""மலிபுனல் நிகழ்தரும் தீ நீர் விழவின், பொழில் வதிவேனில் பேரெழில் வாழ்க்கை'' (patiṟṟupattu, 48-14-14);
""பொழில் வதிவேனி பேரெழில் வாழ்க்கை என்றது வேனிற் காலத்து மனையில் வைகாது பொழில்களிலே வதியும் பெரிய செல்வ அழகையுடைய இல்வாழ்க்கை'' (Do. old commentary.)

முரலும் துன்னிய - these two adjectival participles qualify பொழில் in line 7.

மறக்கும் வேனில் - the spring which is the cause for forgetting

நெகிழ்ந்த எவ்வம் - the distress caused by the bangles becoming loose,

for the reading நெகிழ்த்த, the meaning is the distress which made the bangles become loose.