{7:57}__1+
{$}
என் நினைக்கேனே
On what else would I meditate.
மறந்து
forgetting the god
தலைக்கலன் தலைமேல் தரித்தானை
who bore on his head an ornament (garland) of skulls.
[[PP: தலைமாலை தலைக்கணிந்து
(Appar, tiruvaṅkamālai 1)]]
தன்னை என்னை நினைக்கத் தருவானை
who gave him to me to meditate upon
[[என்னை should be changed into எனக்கு]]
கொலைக்கையானை உரிபோர்த்து உகந்தானை
who rejoiced having covered himself with the skin of an elephant which can kill enemies with its trunk.
கூற்று உதைத்த குரை கழலானை
who wears jingling anklets on his leg as a mark of having kicked the god of death to die.
அலைத்த செங்கண் விடை ஏற வல்லானை
who can ride upon a red-eyed bull which can inflict suffering upon those who oppose it.
ஆணையால்
according to his command.
அடியேன்
I who became his slave.
அடிநாயேன்
and who am the dog lying at his feet.
மலைத்த செந்நெல் வயல் சூழ் வாழ்கொளி புத்தூர் மாணிக்கத்தை
(I would not meditate upon anything else) (but him) who is the māṇikkavaṇṇar in Vāḻkoḷiputtūr which is surrounded by fields of paddy crops which have ears of corn at their tops.
[[மாணிக்கவண்ணர் is the name of Civaṉ in this shrine.]]
{7:57}__2+
{$}
என் நினைக்கேன்
what else would I meditate upon?
மறந்து
forgetting.
படைக்கண் சூலம் பயிலவல்லானை
Civaṉ who is able to wield often the trident among the weapons.
பாவிப்பார் மனம் பாவிக்கொண்டானை
who claimed as his own the minds of those who meditate upon him, fully occupying them.
கடைக்கண் பிச்சைக்கு இச்சை காதலித்தானை
who desired out of his will, begging alms standing at the entrances of houses.
காமன் ஆகம் தன்னைக் கட்டு அழித்தானை
who destroyed the beautiful build of the body of Kāmaṉ (maṉmataṉ, cupid)
சடைக்கண் கங்கையைத் தாழவைத்தானை
who placed Kaṅkai to stay in his matted hair.
தண்ணீர் மண்ணிக்கரையானை
who has a temple on the bank of the river, maṇṇi full of water (மண்ணி a small river which branches from Koḷḷiṭam)
தக்கானை
who has excellences of every kind.
மடைக்கண் நீலம் வாழ்கொளி புத்தூர் மாணிக்கத்தை
and who is the mānikkavaṇṇar in vāḻkoḷiputtūr where blue nelumbo flowers blossom in the sluices through which water flows into the fields (I would not think about anything else)
{7:57}__3+
{$}
என் நினைக்கேன்
on what else would I meditate?
மறந்து
forgetting.
வெந்த நீறு மெய்பூச வல்லானை
Civaṉ who besmears his body with well-burnt holy ash.
வேத மால்விடை ஏறவல்லானை
who is capable of riding on a big bull which is another form of vētam.
அந்தம் ஆதிஅறிதற்கு அரியானை
whose beginning and end could not be known by anybody.
ஆறு அலைத்த சடையானை அம்மானை
on whose matted hair the waves of the river (Kaṅkai) dashes and who is that great person.
என் சிந்தைத் தடுமாற்று அறுப்பானை
who completely removed the unsteadiness of my mind.
தேவதேவன்
the god superior to other tēvar.
என் சொல் முனியாது
without disliking and getting angry with my words (This refers to cuntarar abusing Civaṉ as pittaṉ at the time of his marriage, when Civaṉ claimed cuntarar as his slave)
வந்து என் உளம் புகும், வாழ் கொளி புத்தூர், மாணிக்கத்தை
and who is the mānikkavaṇṇar in vaḻkoḷiputtūr, who came and entered into my mind.
{7:57}__4+
{$}
என் நினைக்கேன் மறந்து
on what else would I meditate forgetting.
தடங்கையால் மலர் தூய்த்தொழுவாரைத் தன்னடிக்கே செல்லுமாறு வல்லானை
Civaṉ who guides and causes to attain only his feet, devotees who worship him, scattering flowers with their big hands;
[[cf. பூக்கையால் அட்டிப்போற்றி என்னாத இல், ஆக்கையாற்பயனென்;
பூக்கைக் கொண்டு அரன் பொன்னடி போற்றிலார் (appar, tiruvaṅkamālai, 8; taṉittirukkuṟuntokai, 5)]]
படம் கொள் நாகம் அரை ஆர்/த்து உகந்தானை
who willingly tied in his waist a cobra with a hood.
பல்லின் வெள்ளைத்தலை ஊண் உடையானை
who has his food in the white skull which formerly had its teeth.
நடுங்க ஆனைஉரி போர்த்து உகந்தானை
who willingly covered himself with the skin of an elephant, to make Umai tremble with fear.
நஞ்சம் உண்டு கண்டம் கறுத்தானை
whose neck became black as he drank the poison.
மடந்தைபாகனை
who has as his half a lady.
வாழ் கொளிபுத்தூர் மாணிக்கத்தை
and who is the māṇikkavaṇṇar in vāḻkoḷiputtūr (I won't think of anything else).
{7:57}__5+
{$} என் நினைக்கேன்
on what else would I meditate?
மறந்து
forgetting.
வளைக்கை முன்கை மலைமங்கை மணாளன்
the husband of the daughter of the mountain, who wears on her fore-arm bangles.
மாரனார் உடல்நீறு எழச்செற்று
having destroyed the body of māraṉ (cupid) to be reduced to ash.
துளைத்த அங்கத்தொடு தூமலர்க்கொன்றை தோலும் நூலும் துதைத்த வரை மார்பன்
who has on his chest which is like the mountain a sacred thread and a piece of deer skin tied to it, pure koṉṟai flowers and bones in which holes were made to string them together.
திளைக்கும் திரிபுரம் மூன்றும், தெவ்வர், அவுணர் பெண்டிரும் மக்களும் வேவவளைத்த வில்லியை
who bent his bow to burn the three wandering cities which were bent upon giving trouble without ceasing, the three chief enemies, other acurar, their ladies and their children.
வாழ்கொளி புத்தூர் மாணிக்கத்தை
and who is the manikkavaṇṇar in vaḻkoḷiputtūr (I won't think of anything else)
{7:57}__6+
{$}
என் நினைக்கேன்
on what else would I meditate?
மறந்து
forgetting.
திருவின் நாயகன் ஆகிய மாலுக்கு அருள்கள் செய்திடும் தேவர்பிரானை
the master of the tevar, who bestowed many times his grace on Māl who is the husband of tiru (lakshmi)
உருவினானை
who has a beautiful form.
ஒன்றா அறிவு ஒண்ணாமூர்/த்தியை
god who has several forms as one cannot definitely fix that this is his form.
விசயற்கு அருள் செய்வான்
in order to bestow his grace on Vicayaṉ (Arjuṉaṉ)
செங்கண் வேடனாய்
assuming the form of a hunter of red eyes.
செருவில் ஏந்து
holding a bow that can be used in fighting.
ஓர் கேழற்பின்சென்று
and following a wild boar.
என்னொடும் வந்து மருவினான்தனை
and being united even with me, having entered into my mind.
வாழ்கொளிபுத்தூர் மாணிக்கத்தை
and the mānikkavaṇṇar in vāḷkoḷiputtūr (I won't think of anything else)
{7:57}__7+
{$}
என் நினைக்கேன்
on what else would I meditate?
மறந்து
forgetting god.
எந்தையை
who is my father.
எந்தை தந்தை பிரானை
who is the chief of the father of my father.
ஏதம் ஆய இடர்தீர்க்கவல்லானை
who is able to remove all obstacles which are the cause of sufferings.
முந்தை ஆகிய மூவரில் மிக்கமூர்த்தியை
who has a body which is suprior to the three deities who are older then all others.
முதல் காண்பு (1) அரியானை
whose origin cannot be known.
கந்தின் மிக்க கரியின் மருப்போடு, கார்அகில், கவரிம்மயிர் மண்ணி வந்து வந்து இழி வாழ் கொளிபுத்தூர் மாணிக்கத்தை
maṇikkavaṇṇar in vāḻkoḷiputtūr where the river maṇṇi often carries the tusks of elephants which are angry at being tethered to a pillar, black eagle-wood and bushy tails of tibetan yak, along with the floods.
[[Variant reading: (1) அரியானைச்சந்திரன்]]
{7:57}__8+
{$}
என் நினைக்கேன்
on what else would I meditate.
மறந்து
forgetting
தேன்(ஐ) ஆடியகொன்றையினானை
Civaṉ who wears koṉṟai flowers which are soaked in honey.
தேவர் கைதொழும் தேவர்பிரானை
who is the king of the tevar who worship him with joined hands.
ஊனம் ஆயின தீர்க்கவல்லானை
who is capable of removing all defects.
ஒற்றை ஏற்றனை
who has a single bull.
நெற்றிக்கண்ணானை
who has a frontal eye.
கான ஆனையின் கெம்பினைப் பீழ்ந்த கள்ளப்பிள்ளைக்கும் காண்பு அரிது ஆய வான நாடனை
who dwells in heaven and who is difficult to be known to the trickish youth (Kaṇṇaṉ) who broke the tusk of the elephant in the forest.
[[This refers to Kaṇṇaṉ breaking the tusk of Kuvalayāpitam, the state elephant of Kañcaṉ, which came to kill Kaṇṇaṉ. This story is found in Bhāgavatam;
கானம் = is a generic epithet]]
வாழ்கொளிபுத்தூர் மாணிக்கத்தை
and who is maṇikkavaṇṇar in vāḻkoḷiputtūr. (I won't think of anything else)
என் நினைக்கேன் மறந்து
on what else would I meditate forgetting?
{7:57}__9+
{$}
காளையாகி வரை எடுத்தான் தன் கைகள் இற்று
the hands of the arakkaṉ who lifted the mountain (Kailācam), like a bull.
அவன் மொய் தலை எல்லாம் மூளை போத
the brain in his heads which were close to each other to come out.
ஒருவிரல் வைத்த மூர்த்தியை
the god having a form who pressed with one toe.
முதல் காண்பு அரியானை
whose origin could not be found out.
தெங்கின்பாளை பழம் விழ
to cause the spathe and mature cocoa-nuts of the cocoanut tree fall down.
மண்டிச்செங்கண் மேதிகள் சேடு எறிந்து
the buffaloes of red eyes run swiftly and scatter the quagmire.
எங்கும் வாளைபாய் வயல் வாழ் கொளிபுத்தூர் மாணிக்கத்தை
the god, maṇikkavaṇṇar in vāḻkoḷiputtūr which has fields in which everywhere the scabbard jumps. (I won't think of anything else)
[[The bulls when they are angry will pierce the mud with their horns and lift it: sp oravanaṉ is compared to the bull.]]
சேடு எறிந்து: எறிந்து
should be changed into
எறிய) காளை
can also mean a lad of sixteen years of age;
[[காளை-பதினாறு பிராயத்தான் (takkayākapparaṇi, 5, commentary)]]
{7:57}__10+
{$}
என் நினைக்கேன்
on what else would I meditate.
மறந்து
forgetting.
திருந்த நான்மறை பாடவல்லானை
Civaṉ who can sing the four vetams in the proper manner.
தேவர்க்கும் தெரிதற்கு அரியானை
who is difficult to be known even to tēvar.
பொருந்த மால் விடை ஏறவல்லானை
who can ride suitably on a big bull.
பூதிப்பை புலித்தோல் உடையானை
who has a bag of holy ash and a tiger's skin.
இருந்து உண் தேரரும் நின்று (1) உண்ணும் சமணும் ஏசநின்றவன்
who was reproached by the buddhists who eat their food sitting, and the camaṇar who eat their food standing.
ஆருயிர்க்கு எலாம் மருந்து ஆனான்தனை
who is like the nectar to all the precious living beings which are afflicted by diseases of the body and soul
வாழ்கொளி புத்தூர் மாணிக்கத்தை
who is maṇikkavaṇṇar in vaḻkoḷiputtūr (I won't think of anything else)
[[Variant reading: (1) உண்]]
{7:57}__11+
{$}
என் நினைக்கேன்
on what else would I meditate?
மறந்து
forgetting.
மெய்யனை
Civaṉ who knows no destruction.
மெய்யில் நின்று உணர்வானை
who can be known by treading the path of truth.
மெய் இலாதவர் தங்களுக்கு எல்லாம் பொய்யனை
who could not be known by those who do not follow the path of truth.
புனிதனை
who is the pure one.
புலித்தோல் உடையானை
who dresses himself in the tiger's skin.
செய்யனை
who is red in colour.
வெளிய திருநீற்றில் திகழும் மேனியன்
who has a form that shines on account of being besmeared with white holy ash.
மான் மறி ஏந்தும் மைகொள் கண்டனை
who has a black neck and holds a young one of a deer.
வாழ்கொளிபுத்தூர் மாணிக்கத்தை
and who is manikkavaṇṇār in vāḻkoḷiputtur (I won't think of anything else)
{7:57}__12+
{$}
வளம் கிளர் பொழில் வாழ்கொளி புத்தூர் மாணிக்கத்தை மறந்து என் நினைக்கேன் என்று
with his central idea contained in all the verses, what else would I meditate upon, forgetting mānikkavaṇṇar in vāḻkoḷputtūr which has gardens whose productiveness is increasing.
உளம் குளிர் தமிழ் ஊரன் வன்றொன்டன்
Ūraṉ who knows tamiḻ which is pleasant to the mind, vaṉṟoṇṭaṉ.
சடையன் காதலன்
the son of caṭaiyaṉ.
வனப்பகை அப்பன்
the father of vaṉappakai.
நலம் கிளர்வயல் நாவலர் வேந்தன்
the chief of the inhabitants of nāvalūr which has fields whose good products are increasing.
நங்கை சிங்கடி தந்தை பயந்த பலம் கிளர் பாடல் வல்லார் மேல் செய்த பாவங்கள்
the sins of those who can sing the verses which confer increasing benefit and which were composed by the father of ciṅkaṭi, a girl of distinction.
தானே பறையும்(ஆம்)
will vanish of their own accord.