Note: this shrine is now known as tirukkaṇṭiccaram

{6:85}__1+
{$}
திருமுண்டீச்சரத்து மேய சிவலோகன் (கான்) அவன் என் சிந்தையானே
Civalōkaṉ who is in Tirumuṇṭīccaram is in my mind
அரைக்கு நாணா அழல் நாகம் ஆர்த்தான் (காண்)
tied a poisonous cobra as a waist-cord.
அடியவர்கட்கு அன்பன் (காண்)
loves affectionately his devotees.
ஆனைத் தோலைப் ர்த்தான் (காண்)
covered himself with the skin of an elephant.
புரிசடைமேல் புனல் ஏற்றான் (காண்)
received water on his twisted caṭai.
புறங்காட்டில் ஆடல் புரிந்தான் (தான், காண்)
desired to dance in the cremation ground.
உலகு ஏழும் காத்தான் (காண்)
preserved all the seven worlds.
கலங்கா வண்ணம் கனைகடல் வாய் நஞ்சத்தனைக் கண்டத்துள்ளே சேர்த்தான் (காண்)
kept the poison that rose in the roaring sea in his neck, so that all living beings might not be confounded
[[All the காண் in this as well as the following eight verses are expletives]]
{6:85}__2+
{$}
திருமுண்டீச்சரத்து ... சிந்தையான் (ஏ)
see 1st verse.
கருத்தன் (காண்)
is the chief.
கமலத்தோன் தலையில் ஒன்றைக்காய்ந்தான் (காண்)
removed one of the five heads of Piramaṉ who is seated in a lotus flower.
பாய்ந்த நீர் பரந்தசென்னி ஒருத்தன் (காண்)
is the unequalled god who has on his head the water that flowed and spread.
உமையவள் ஓர் பாகத்தான் (காண்)
has Umayavaḷ on one half.
ஓர் உருவில் மூஉருவாய் ஒன்றாய் நின்ற விருத்தன் (காண்)
is the ancient god who was single having the three forms of Ayaṉ ari and araṉ in one body.
விண்ணவர்க்கும் மேலானான் (காண்)
is superior even to the celestials in heaven.
மெய் அடியார் உள்ளத்தே விரும்பி நின்ற திருத்தன் (காண்)
is the perfect god who remained in the minds of true devotees, desiring that place (if திருத்தன் is taken as a corruption of தீர்த்தன் then the meaning is the holy god.
{6:85}__3+
{$}
திருமுண்டீச்சரத்து ... சிந்தையானே
see 1st verse.
நம்பன் (காண்)
Civaṉ in whom all can have trust.
நரைவிடை ஒன்று ஏறினான் (காண்)
rode on a white bull.
நாதன் (காண்)
is the master.
கீதத்தை நவிற்றினான் (காண்)
sang the musical cāmavētam.
இன்பன் (காண்)
grants happiness.
இமையாமுக் கண்ணினான் (காண்)
has three eyes which do not wink;
[[இமையா முக்கண் மூ எயில் முருக்கிய முரண்மிகு செல்வனும் (tirumurukāṟṟupaṭai, 153-154);
இமையாத முக்கண் மூவரிற் பெற்றவர் (Kōvaiyār, 14)]]
ஏசற்று மனம் உருகும் (1) அடியார் தங்கட்கு அன்பன்
loves affectionately the devotees whose hearts melt longing for him.
ஆரழல் (அது) ஆடினான் (காண்)
danced in the unbearable fire.
அவன் இவன் என்று அறிய ஒண்ணாச் செம்பொன் (காண்)
is the superior gold which could not be known as that person and this person.
[[Variant reading: (1) அடியார் தங்கள் அன்பன்]]
{6:85}__4+
{$}
திருமுண்டீச்சரத்து ... சிந்தையான் (காண்) மூவன்(காண்)
the elder god,
[[மூப்பான் - எல்லார் யாக்கைக்கும் முன்னே தனது இச்சையாற் கொள்ளப்பட்ட திருமேனியையுடையனாதலின் எல்லார்க்கும் தான் மூப்பான் (Kōvaiyār, 312, pērāciriyar);
மூவன் may also mean one who has three forms;
மூவன் is a rare usage;
ஒருவன் ஒருத்தி பெயர்மேல் எண்டுல (naṉṉūl, 287);
இவ்விருபெயரும் இவ்வியம்பிய வாய்பாட்டால் நிற்றல் அன்றி இருவன் மூவன் இருத்தி முத்தி என்பன முதலாக மேல்வரும் எண்களைக் கொள்ளா (Do. mayilainātar)]]
மூவர்/க்கும் முதல் ஆனான் (காண்)
is the cause for the trinity; Ayaṉ, ari and uruttiraṉ.
முன்னுமாய்ப் பின்னுமாய் முடிவானான்(காண்)
who existed before the worlds were created and survived after they were destroyed, and who was himself salvation.
காவன் (காண்)
protects all beings.
உலகுக்கு ஓர்கண் ஆனான் (காண்)
is the unequalled eye for all the beings in this world.
கங்காளன் (காண்)
bears the skeletons.
கயிலைமலையினான் (காண்)
is seated in the mountain, Kayilai.
ஆவன் (காண்)
grants prosperity.
ஆ அகத்து அஞ்சு ஆடினான் (காண்)
bathed in the five products of the cow.
ஆர் அழலாய் அயற்கு (உம்) அரிக்கும் அறிய ஒண்ணாத்தேவன் (காண்)
the god who rose as a column of fire of unbearable heat which could not be known by Ayaṉ and ari.
{6:85}__5+
{$}
திருமுண்டீச்சரத்து ... சிந்தையானே
see 1st verse.
கானவன் (காண்)
Civaṉ dwells in the forest.
கானவனாய்ப் பொருதான் (தான், காண்)
fought (with aruccuṉaṉ) assuming the form of a hunter.
கனல் ஆடவல்லான் (காண்)
is able to dance in the fire.
கையில் ஏந்தும் மான் அவன் (காண்)
holds a deer in his hand.
மறைநான்கும் ஆயினான் (காண்)
is himself the four vētams.
வல் ஏறு ஒன்று (அது) ஏறவல்லான் (காண்)
is able to ride on a bull which has enough strength to bear him.
ஊனவன் (காண்)
he is the different bodies of all living beings.
உலகத்துக்கு உயிர் ஆனான் (காண்)
he is the life in those bodies.
உரையவன் (காண்)
is the words.
உணர்வு அவன் (காண்)
is the knowledge of the meaning of those words.
உணர்ந்தார்க்கு என்றும் தேனவன் (காண்)
is as sweet as honey to those who have clear discernment.
{6:85}__6+
{$}
திருமுண்டீச்சரத்து ... சிந்தையானே
see 1st verse.
உற்றவன் (காண்)
is inseparably united with the lives of all beings.
உறவு எல்லாம் ஆவான் (தான், காண்)
is all Kinds of relations, such as father, mother, brothers and sisters.
ஒழிவு அற நின்று எங்கும் உலப்பு இலான் (காண்)
is without death pervading everywhere without leaving them even for a while;
[[PP: ஒழிவு அறநிறைந்த ஒருவ போற்றி
(Tiruvācakam, Pōṟṟit Tiruvakaval, 215)]]
[[PP: உம்பர்கட்கு அரசே ஒழிவற நிறைந்த யோகமே (Do. piṭittapattu, 1)]]
புற்று அரவே ஆடையாய்ப் பூணுமாகி
using the cobras that live in anthills as dress and ornaments;
[[PP: பேர்அரவம் பூணத் திருத்திய பொங்கு ஒளியோன்
(Kōvaiyār, 215)]]
[[PP: பெரிய அரவங்களைப் பூணும் வண்ணம் அவற்றின் தீத்தொழிலை நீக்கிய பெருகும் ஒளியையுடையோன் (Do. Pēraciriyar)]]
[[PP: ஆரத்தழை அராப்பூண்டு
(Kōvaiyār, 91)]]
[[PP: ஆரம் ஆகிய தழைத்த அரவைப் பூண்டு
(Do. pēraciriyar)]]
[[NOTE_GRAM: புற்றரவு: புற்று is generic epithet.]]
புறங்காட்டில் எரி ஆடல் புரிந்தான் (தான், காண்)
performed dance in fire in the cremation ground.
நற்றவன் (காண்)
has the good form of performing penance.
அடி அடைந்தமாணிக்காக நணுகியது ஓர் பெருங்கூற்றைச் சேவடியினால் செற்றவன் (காண்)
destroyed with his red lotus foot (left) the big god of death who approached mārkkaṇṭeyaṉ on behalf of that bachelor who took shelter in his feet.
{6:85}__7+
{$}
திருமுண்டீச்சதத்து ... சிந்தையானே
see 1st verse.
தக்கன்வேள்வி உருண்டு ஓட உதைத்தவன் (காண்)
kicked the things collected by takkaṉ for the sacrifice to run rolling on the ground.
தொடர்ந்து அருக்கன் பல்லை எல்லாம் தகர்த்தவன் (காண்)
Broke to pieces the teeth of the sun-god by chasing out him.
தக்கன் தன் தலையைச் செற்ற தலையவன் (காண்)
is the chief who destroyed the head of takkaṉ.
மலைமகள் ஆம் உமையைச் சால மதிப்பு ஒழிந்த வல் அமரர் மாண்டார் வேள்வி வந்து அவி உண்டவரோடும் அதனை எல்லாம் சிதைத்தவன் (காண்)
ruined that sacrifice along with the strong and glorious who did not very much esteem Umai, the daughter of the mountain and who attended the sacrifice and ate the offerings made to them in the sacrificial fire.
{6:85}__8+
{$}
உரிந்த உடையார்
amaṇar who have stripped their clothes.
துவரால் உடம்பை மூடி உழிதரும் அல்ஊமர் (அவர்) உணரா வண்ணம் பரிந்தவன் (காண்)
was affectionate towards his devotees and granted his grace so that the ignorant buddhists who wander covering their bodies with a clothe soaked in red ochre, in a manner which both of them might not know.
பனி (1) வரைமீப் பண்டம் எல்லாம் (2) பறித்து உடனே நிரந்து வருபாய் நீர்ப் பெண்ணை (3) நிரைந்து வரும் இருகரையும் தடவா ஓடி
the river, peṇṇai with surging water coming in an orderly way plundering all things found on the top of the cool mountain and running touching both the banks which are regular.
நின்மலனை வலம்கொண்டு
going from left to right the immaculate god Civaṉ.
நீளநோக்கி
looking him from at a distance.
திரிந்து உலவு திருமுண்டீச்சரத்துமேய சிவலோகன் (காண்)
is civalokaṉ in tirumuṇṭiccaran where it wanders and moves to and fro.
அவன் என் சிந்தையான் (ஏ)
he is in my mind.
[[Variant readings: (1) வரையிற்பண்டம் எல்லாம் (2) பரித்து (3) நிரந்துவரும்]]
VMS9.
This verse is lost.
VMS10 / {6:85}__PIFI9+
{$}
திருமுண்டீச்சரத்து ... சிந்தையானே
see 1st verse.
அறுத்தவன் (காண்) அடியவர்கள் அல்லல் எல்லாம்
rooted out all the sufferings of his devotees.
அரும்பொருளாய் நின்றவன் (காண்)
remained as a thing rare to get.
அனங்கள் ஆகம் மறுத்தவன் (காண்)
destroyed the body of aṉankaṉ (அனங்கன் is simply used in the sense of maṉmataṉ, and not in its derivative sense)
மலைதன்னை மதியாது ஓடி மலைமகள் தன் மனம் நடுங்கி வானோர் அஞ்சக் கறுத்தவனாய்க் கயிலாயம் எடுத்தோன் கையும் கதிர் முடியும் கண்ணும் பிதுங்கி ஓடச் செறுத்தவன் (காண்)
repressed so that the hands and crowns emitting rays, and eyes to prolude and to snub the pride of the arakkaṉ who angrily lifted the Kayilāyam running towards it without the slightest regard for it, when the mind of the daughter of the mountain trembled, and the celestials were seized with fear.