[[Note: Talaiyālaṅkāṭu is the place where Pāṇṭiyaṉ Neṭuñceḻiyaṉ defeated Cōḻaṉ and Cēraṉ and five chieftains when he was a young boy; it is mentioned in Puṟam, 21-16; Maturaikkāñci, 127; Akam; 36-14, 175_(10-11)]]

{6:79}__1+
{$}
சாராதே சால நாள் போக்கினேன்
I wasted very many days without going near.
தொண்டர்கட்குத் தூ நெறியாய் நின்றான் தன்னை
Civaṉ who stood as the faultless path for his devotees.
சூழ் நரகில் வீழாமே காப்பான் தன்னை
who protects people from falling into the hell which envelops them.
அண்டத்துக்கு அப்பாலைக்கு அப்பாலானை
who is beyond life which is beyond the universe.
ஆதிரை நாள் ஆதரித்த அம்மான் தன்னை
the god who desired Ātirai as his favourite star.
முண்டத்தின் முளைத்து எழுந்த தீயானானை
who is the fire that was born, and rose, in his forehead
[[Fire was born in the frontal eye of Civaṉ.]]
மூ உருவத்து ஓர் உருவாய் முதலாய் நின்ற தண்டத்தின் தலையாலங்காடன் தன்னை
who is in Talaiyālaṅkāṭu, who is in the form of a liṅkam, who is the cause of the three forms, Ayaṉ, Ari, and Araṉ, and one of the forms distinct as Araṉ.
{6:79}__2+
{$}
சாராதே சால நாள் போக்கினேன்
see 1st verse.
அக்கு இருந்த அரையானை
Civaṉ who wears in his waist chank beads.
அம்மான் தன்னை
god who is our father.
அவுணர்புரம் ஒரு நொடியில் எரி செய்தானை
who burnt the cities of avuṇar in an instant, as the time measure of the snap as of the thumb and the middle-finger.
கொக்கு இருந்த மகுடத்து எம் கூத்தன் தன்னை
who is the dancer on whose catai which is coiled into a crown there are flowers as white as the crane's feather
[[A kind of white flowers resembling the crane's feather is called Kokkiṟaku]]
குண்டலம் சேர் காதானை
who wears a gold ear-ring in his (right) ear.
குழைவார் சிந்தை புக்கிருந்து போகாத புனிதன் தன்னை
who is the pure god who enters into the minds of those whose hearts melt and does not leave them.
புண்ணியனை
the embodiment of all virtues.
எண் அருஞ்கீர் போகம் எல்லாம் தக்கிருந்த தலையாலங்காடன் தன்னை
Civaṉ in talaiyālaṅkatu in whom the innumerable kinds of fame and pleasures have become everlasting.
[[Variant reading: 1. சீர்ப் போகம்]]
{6:79}__3+
{$}
சாராதே சால நாள் போக்கினேன்
see 1st verse.
மெய்த்தவத்தை
service to god which is real penance
வேதத்தை
who is the vetams.
வேதவித்தை
the origin of all vetams.
எய்த்து அவமே உழிதந்த ஏழையேனை இடர்க் கடலில் வீழாமே ஏற வாங்கி
who lifted me up who is an ignorant person who was wandering wasting the precious life, and grew weary, from being immersed into the ocean of sufferings.
பொய்த்தவத்தோர் அறியாத நெறி நின்றானை
who caused people who perform false penance, difficult to understand him.
புனல் கரந்திட்டு
concealing water of the Kaṅkai.
உமையோடு ஒரு பாகம் நின்ற தத்துவனை
and the ultimate reality who stood with Umai as one half.
{6:79}__4+
{$}
சாராதே சால நாள் போக்கினேன்
see 1st verse.
சிவனாகி
being himself Civaṉ
திசை முகனாய்
being Piramaṉ who has four faces one for each direction.
திருமால் ஆகி
being tirumāl.
செழுஞ்சுடராய்
being the sun and moon which have splendour.
தீ ஆகி, நீரும் ஆகி
being the fire and water.
புவன் ஆகி
being the one who dwells in puvalōkam
புவனங்கள் அனைத்தும் ஆகி
being all the worlds.
பொன் ஆகி, மணி ஆகி, முத்தும் ஆகி
being gold, other precious stones and pearls.
பவன் ஆகி
who appears in places which he wishes according to his will.
பவனங்கள் அனைத்தும் ஆகி
being all the gods of wind
பசு ஏறித்திரிவான் ஓர் பவனாய நின்ற தவன் ஆய தலையாலங்காடன் தன்னை
the Lord in talaiyālaṅkatu who is a sage and has a form with which he wanders riding on a bull.
[[நின்ற தலையாலங்காடன் is the syntactical link]]
{6:79}__5+
{$}
சாராதே சால நாள் போக்கினேன்
see 1st verse.
கங்கை எனும் கடும் புனலைக் கரந்தான் தன்னை
Civaṉ who concealed Kaṅkai which is in the form of swift-flowing water
காமரு பூம் பொழிற் கச்சிக் கம்பன் தன்னை
Kampaṉ who is in kacci which has beautiful and attractive gardens.
அங்கையினில் மான்மறி ஒன்று ஏந்தினானை
who holds in his beautiful hand, a young deer.
ஐயாறு மேயானை
who desires aiyāṟu
ஆரூரானை
who is in ārūr
பங்கம் இலா அடியார்க்குப் பரிந்தான் தன்னை
who took compassion on devotees who have no faults.
பிரிதி நியமத்தானை, பாசூரானை
who is in the shrines pariti niyamam and pācūr.
சங்கரனை
who does good (who has the name of caṅkaraṉ)
தலையாலங்காடன் தன்னை
who is in talaiyālaṅkāṭu
{6:79}__6+
{$}
தலையாலங்காடன் தன்னைச் சாராதே சால நாள் போக்கினேன்
see 1st verse.
விடம் திகழும் அரவு அரைமேல் வீக்கினானை
Civaṉ who tied tightly in the waist a cobra conspicuous by its poison.
விண்ணவர்க்கும் எண் அரிய 1. அளவினானை
who has a nature which is beyond the thoughts of even the immortals.
அடைந்தவரை அமர் உலகம் ஆள்விப்பானை
who causes people who approach him to rule over heaven.
[[அமரர் உலகம் have become அமருலகம்]]
அம்பொன்னை
the beautiful gold.
கம்பம் மாகளிறு அட்டானை
who killed by flaying big elephant which is tied to pillar
[[கம்பமா களிறு : the underlined word is a generic epithet.]]
மடந்தை ஒரு பாகனை
who has a lady as one half.
[[மடந்தை is not used in the sense to denote her age]]
மகுடம் தன்மேல் வார் புனலும் வாள் அரவும் மதியும் வைத்த தடங்கடலை
and who is the big ocean that placed on his crown of caṭai flowing water, cruel cobra and a crescent.
[[Variant reading: 1. அளவிலானை]]
{6:79}__7+
{$}
தலையாலங்காடன் தன்னைச் சாராதே சால நாள் போக்கினேன்
see 1st verse.
விடை ஏறிக் கடைதோறும் பலி கொள்வானை
Civaṉ who receives alms in every entrance of houses, riding on a bull.
வீரட்டம் மேயானை
who dwells with desire in vīraṭṭam
[[Though viraṭṭam may mean all the eight shrines atikai viraṭṭam must have been uppermost in nāvukkaracar's mind, as he was cured of his disease there.]]
வெண்ணீற்றானை
who smears himself with white sacred ash.
முடை நாறும் முதுகாட்டில் ஆடலானை
who dances in the cremation ground from which issues stench of flesh.
முன்னானைப் பின்னானை அந்நாளானை
who is the past future and the present (the order is changed for poetry)
உடை ஆடை உரிதோலே உகந்தான் தன்னை
who was glad to wear as dress in the waist and upper-cloth the skin flayed, from the elephant;
[[தானையும் கரிய பேர் உத்தரியமுமாகச் சாத்த, ஆனை அன்று உரித்த நக்கற்கு (villi pāratam, aruccuṉaṉ tavanilaiccarukkam.)]]
உமை இருந்த பாகத்து உள் ஒருவன் தன்னை
who is with the half in which there is Umai.
சடையானை
who has a caṭai;
[[தாழ்சடைப் பொலிந்த அருந்தவத்தோன் - ஏற்றுவலன் உயரிய எரி மருள் அவிர்சடை;
நன்று ஆய்ந்த நீள் நிமிர்சடை, முதுமுதல்வன் (puṟam, 1-13, 56-7, 166-1-2)]]
{6:79}__8+
{$}
தலையாலங்காடன் தன்னைச் சாராதே சால நாள் போக்கினேன்
see 1st verse.
கரும்பு இருந்த கட்டிதனை
the jaggery that was in the form of juice in sugar-cane.
கன்றாப்பின் நடு தறியை
who is worshipped in a post planted in the ground for tethering a calf in Kaṉṟāppūr.
இரும்பு 1. அமர்ந்த மூவிலைவேல் ஏந்தினானை
who holds a trident of three blades, and made of iron.
என்னானை
Civaṉ who is mine.
தென் ஆனைக்காவான் தன்னை
who is in beautiful āṉaikkā
சுரும்பு அமரும் மலர்க் கொன்றை சூடினானை
who wore on his head koṉṟai flowers on which curumpu is settling.
தாயானை
who is the mother.
தாயாகி உலகுக்கு எல்லாம் தரும் பொருளை
the object that grants good things to all the beings in the worlds, being their mother.
[[Variant reading: 1. ஆர்ந்த]]
{6:79}__9+
{$}
தலையாலங்காடன் ..... போகினேன்
see 1st verse.
பண்டு அளவு நரம்பு ஓசைப் பயனை
the pleasure derived from the yāḻ which is as sweet as fruit;
[[பண்டு-பழம் (fruit);
பண்டு ஒத்த மொழியாளை (nāvukkaracar, aṉṉiyūr, 2);
இன்பழக் கிழவியின் இறைஞ்சி ஏத்தினான்;
கனிபடு கிளவியார் (civakacintāmaṇi, 324, 553) = fruit is compared to sweet things.]]
பாலைப்படு பயனை
who is milk and the sweetness in milk.
கடுவெளியை
the big space.
கனலைக் காற்றை
the fire, the air.
கண்ட அளவில் கூர் வார்க்கு எளியான் தன்னை
who is easy of approach to those who feel joy excessively as soon as they obtain vision of him.
காரணனை
who is the cause of all things.
நாரணனைக் கமலத் தோனை
who is immanent in nāraṇaṉ and Piramaṉ who is seated in a lotus flower.
எண் தள இல் என் நெஞ்சத்து உள்ளே நின்ற எம்மானை
our Lord who dwells in the recess of my heart which is abode resembling a lotus flower of eight petals.
கைம்மாவின் உரியானை
who clothes himself with the skin of an elephant.
தண்டு அரனை
araṉ who has a weapon of a club; club is also one of the weapon of Civaṉ;
[[தண்டொடு சூலம் தழைய ஏந்தி (campantar, tiruvalañcuḻi, (3) 6)]]
{6:79}__10+
{$}
தலையாலங்காடன் .... போக்கினேன்
see 1st verse.
கைத்தலங்கள் இருபது உடை(ய) அரக்கர் கோமான் கயிலைமலை அது தன்னைக் கருதாது ஓடி
running without considering the consequence of his action, the King of arakkar who had twenty hands.
முத்து இலங்கு முடுதுளங்க வளைகள் எற்றி
striking with his hands teh rings worn on the upper arm, and shaking the crown which pearls were shining.
முடுகுதலும்
as soon as he ran hurriedly (to lift it)
திருவிரல் ஒன்று அவன் மேல் வைப்ப
when Civaṉ placed one his holy toes on him.
பத்து இலங்கு வாயாலும் பாடல் கேட்டு
hearing his singing with all the ten shining mouths.
பரிந்து அவனுக்கு இராவணன் என்று ஈந்த நாமத் தத்துவனை
and the ultimate reality who gave him the name of Irāvaṇaṉ taking pity on him (Irāvaṇaṉ means one who wept)