{5:46}__1+
{$}
துன்னக் கேவாணச் சுண்ண வெண்ணீறு அணி; பொன் நக்கன்ன சடைப் புகலூரரோ
Civaṉ in Pukalūr who has a caṭai which is gold which has bloomed like a flower, and who smears fine powder of white sacred ash and dresses in a stitched loin-cloth!
மின் நக்கன்ன வெண் திங்களைப் பாம்புடன் என்னுக்கோ உடன் வைத்திட்டிருப்பதே
with what purpose did you keep along with a cobra a white crescent which is like a glittering lightning?
{5:46}__2+
{$}
இரைக்கும் பாம்பும்
(placing) a hissing cobra,
எறி தரு திங்களும்
a crescent that is swallowed by it
நுரைக்கும் கங்கையும் நுண்ணிய செஞ்சடை
and a foaming Kaṅkai on the minute red caṭai.
புரைப்பு இலாத பொழிற் புகலூரை உரைக்குமா சொல்லி ஒள் வளை சோருமே
my daughter is slipping off her bangles describing the Lord in Pukalūr which has defectless gardens, as he is described in works on him.
[[புரைப்பு defect;]]
[[PP: புரைப்பு இலாப் பரம்பரனே (tiruvāymoḻi; 4-3-9);]]
[[உரைக்குமா சொல்லி can be interpreted in this way also; asking others to describe him;]]
[[This verse is akapporuḷ.]]
{5:46}__3+
{$}
ஊசலாம் அரவு அல்குல் என் சோர் குழல்
my daughter with tresses of hair that slip down, who has a waist like a dancing cobra.
ஏசலாம் பழி தந்து எழில் கொண்டனர்
took away her beauty giving in exchange slander with which ladies reproach her.
ஓமகளே! சொலாய்
oh my daughter, tell me
முறையோ என்று பூசம் நாம் இடுதும் புகலூரர்க்கே
we shall make a loud uproar to the Lord in pukalūr saying, is it just on your part?
{5:46}__4+
{$}
மின்னின் நேரிடையாள் உமை பங்கனை
Civaṉ who has Umai who has a waist as flexible as the lightning, as a half.
தன்னை நேர் இலாத தலைவனை
the chief who has nothing to be compared to him.
புன்னைக் கானல் பொழில் புகலூரனை என்னுள் ஆக வைத்து இன்புற்றிருப்பனே
I shall feel happy by placing the Lord in pukalūr which has sea-shore gardens of mast-wood trees, in my heart.
{5:46}__5+
{$}
விண்ணின் ஆர் மதி சூடிய வேந்தனை எண்ணி
fixing the thoughts on the King who adorned his head with a crescent that shines in the sky.
நாமங்கள் ஓதி
uttering his names.
எழுத்து அஞ்சும் கண்ணினால்
of we consider his mantiram consisting of five letters
கழல்காண்பு இடம் ஏது எனில்
if one asks which is the place where we can a vision of his feet
புண்ணியன் புகலூரும் என் நெஞ்சுமே
they are pukalūr belonging to Civaṉ who is the embodiment all good actions, and my heart.
{5:46}__6+
{$}
அண்டவாணர் அமுது உண நஞ்சு உண்டு
consuming the poison so that the inhabitants of heaven may taste the nectar.
பண்டு நான் மறை ஓதிய பாடலன்
Civaṉ who chanted the four vetams with music, long ago.
தொண்டராகித் தொழுது மதிப்பவர் புண்டரீகத்து உளார் புகலூரரே
Civaṉ in pukalūr dwells in the lotus of the hearts of those who esteem him becoming his devotees, and worship him.
{5:46}__7+
{$}
தத்துவம் தலை கண்டு அறவார் இலை
there is no one who has found out the true nature of tattuvam, thirty-six in number.
தத்துவம் தலை கண்டவர் கண்டிலர்
those who have completely investigated all the tattuvams have not seen god who is above tattuvams.
தத்துவம் தலை 1. நின்றவர்க்கு அல்லது
except for those who are interested in the investigation of tattuvams.
தண் புகலூரன் தத்துவன் அலன்
Civaṉ in cool pukalūr is not the reality for others.
[[Variant reading: 1. தலைகண்டவர்க்கு]]
{5:46}__8+
{$}
பெருங்கை ஆகிப் பிளிறி வருவது ஓர் கருங்கை யானைக் களிற்று உரி போர்த்தவர்
Civaṉ covered himself with the skin of a male elephant which has a trunk with which it can kill and which came roaring having a big trunk.
[[அரும்பனைத் தடக்கை அபரகாத்திரம் வாய் வால் எயிறு ஐந்தினும் கொல்வ (cīvakacintamani, 2154);
கொன்று வாழ்தொழிலினும் வன்பணித் தொழிலினும், கன்றிய தொழிற்கை கருங்கை எனப்படும் (tivākaram)]]
வருங்கையானை மதகளிறு அஞ்சினைப் பொருங்கையானை (கண்டீர்) புகலூரர்
is like the elephant which does not satiate if we look at it very often; is the elephant with a big trunk which fights with the five senses which are like frenzied elephants.
[[The five senses are always compared to elephants in Tamiḻ literature;
உரன் என்னும் தோட்டியான் ஓர் ஐந்தும் காப்பான் (Kuṟal, 24)]]
{5:46}__9+
{$}
பொன் ஒத்த நிறத்தானும் பொருகடல் தன் ஒத்த நிறத்தானும் அறிகிலாப் புன்னைத் தாது பொழிற் புகலூரரை என் அத்தா என என் இடர் தீரும்
my sufferings will come to an end if I say about the Lord in Pukalūr which has gardens of mast-wood trees with abundant pollen, who could not be known by Piramaṉ who has the colour of gold and Māl who is blue like the ocean whose waves dash against the shore.
{5:46}__10+
{$}
மத்தனாய் மதியாது மலைதனை எத்தினான் திரள் தோள் முடி பத்து இற ஒத்தினான் விரலால்
Civaṉ gently pressed with his toe to break the heads and globular shoulders of Irāvaṇaṉ who, being puffed up with pride, tried to throw away the mountain by uprooting it, without regarding it was the abode of Civaṉ.
ஒருங்கு ஏத்தலும் பொத்தினான் புகலூரைத் தொழுமின்
(People of this world!) worship with joined hands Pukalūr belonging to Civaṉ who protected him
[[Irāvaṇaṉ, when he praised Civaṉ in thought, word and deed]]