{4:113}__1+
{$}
எந்தை திண்தோள்கள்
the strong shoulders of our father.
பவளத் தடவரைபோலும்
resemble the big mountain of coral.
அத்தோள்மிசையே பவளக்குழைத் தழைத்தால் ஒக்கும் பல்சடை
the many caṭai falling on the shoulders resemble coral which puts forth tender sprouts.
அச்சடைமேல் பவளக் கொழுந்து அன்ன பைம்முகநாகம்
the cobra with a hood like the tender leaf of the coral is on the caṭai.
அந்நாகத்தொடும் பவளக்கண் வாலமதிசூடும் பனிமலரே
the cool flowers worn by him are the white crescent which resembles the flowers of the coral and that cobra.
{4:113}__2+
{$}
முருகு ஆர் நறுமலர் இண்டை தழுவி வண்டே முரலும் (1)பெருகு ஆறுஅடைசடைக் கற்றையினாய்
Civaṉ who has a collection of caṭai which has been approached by the swollen river and on which the bees hum swarming on the circlet of faultless flowers full of fragrance.
பிணிமேய்ந்திருந்த இருகாற்குரம்பை இது நானுடையது; இது பிரிந்தால்
body of two pillars (two legs) which is covered with diseases is mine; when I leave this body.
எனக்கு உன் திருவடிக்கீழ் ஓர் தலைமறைவே தருவாய்
grant me a hiding place under your holy feet.
[[Variant reading: (1) பெருகாரடை]]
{4:113}__3+
{$}
மூவா உருவத்துமுக்கண் முதல்வ
the first cause of all things who has three eyes and a form which does not age!
மிக்கு ஊர் இடும்பைகாவாய்' என
crying, protect us from the suffering which is very much on the increase and spreading
கடை தூங்கும் மணியைக் கையால் அமரர் நாவாய் அசைத்த ஒலி ஒலிமாறியதில்லை
the sound produced by the clapper of the bell which was hanging at the entrance, when the immortals rang it with their hands, did not stop its sound.
அப்பால் தீ வாய் எரிந்து பொடியாய்க் கழிந்த, திரிபுரமே
the cities disappeared having been reduced to ash by being burnt by the fire at that instant;
[[cf. ((13) āruyirttiruviruttam 1);
The celestials complained loudly to Civaṉ by ringing the bell at the entrance of Kayilai; it is called ārāccimani; a bell which used to be hung at the palace-gate of a King so that any subject who sought justice might ring it;
ஆடும் கடைமணி நா அசையாமல் அகிலம் எல்லாம் நீடும் குடையில் தரித்த பிரான் என்று நித்தம் நவம், பாடும் கவிப்பெருமாள் ஒட்டக்கூத்தன் பதாம்புயத்தைச் சூடுங்குலோத்துங்க சோழனென்றே என்னைச் சொல்லுவரே (an old verse); in this verse upto தரித்தபிரான் was sung by oṭṭakkūttar; the remaining part was sung by Kulōttuṅka cōḻaṉ. This verse is found in tamiḻ nāvalar caritai under the heading ஒட்டக்கூத்தன்பாதி சோழன்பாதி பாடியது with a variant reading in the 2nd line பிரான் நித்தம் நித்தம் நலம்;
தன் உயிர்க் கன்றுவீயத் தளர்ந்த ஆத்தரியாதாகி, முன்நெருப்பு உயிர்த்து விம்மி முகத்தினில் கண்ணீர் வார, மன் உயிர்காக்கும் செங்கோல் மனுவின் பொற்கோயில் வாயில், பொன் அணி மணியைச் சென்று கோட்டினால் புடைத்ததன்றே (periya purāṇam, tirunakaracciṟappu, 27)]]
{4:113}__4+
{$}
வந்து அமரர் முன்னாள் முந்திச் செழுமலர் இட்டு முடிதாழ்த்து அடி வணங்கும் நந்திக்கு முந்துற ஆட்செய்கிலாவிட்ட நல்நெஞ்சமே
my good natured mind which was incapable of doing service first of all to Civaṉ whose feet the immortals came to this world in olden times and laying down fertile flowers having precedence over human beings and bowed their heads before his feet.
பந்தித்த பாவங்கள் (1) அம்மையில் செய்தன இம்மைவந்து சந்தித்த பின்னைச் சமழ்ப்பது என்னே
what is the use of grieving now, when the sins that bound us, which were committed in precious births, after joining us in this birth.
[[Variant reading: (1) உம்மையிற்]]
{4:113}__5+
{$}
வட்டச் சடைக்கற்றை அலம்பச் சிறிது அலர்ந்த நந்தி வட்டத்தொடு கொன்றை வளாவிய நம்பனையே சிந்தி
Visit Civaṉ on whose collection of circular caṭai koṉṟai flowers are mingled with nantivaṭṭam flowers which slightly blossom as the Kaṅkai wabbles;
[[(சந்தி):
சந்தித்தும் மீனநோக்கி தலைவனை மூன்றுபோதும் வந்தித்தும் (parañcōti tiruvilaiyātal, tirunakaracciṟappu, 106)]]
அந்திவட்டத்து இளங்கண்ணியின் ஆறு அமர் செஞ்சடையான் புந்தி வட்டத்திடைப்புக்கு நின்றானையும் பொய் என்பனோ
will I say, Civaṉ who entered into the area of my mind and remained there having a young chaplet that shines in the evening and a red caṭai on which the river stays?
[[The commentator of the Tarumapura edition is of the opinion that this verse has slight variations such as
அந்திவட்டத்திளங்கண்ணியன் for அந்திவட்டத்திங்கட்கண்ணியன்
ஆறுஅமர் செஞ்சடையான் for ஐயாறு அமர்ந்து வந்து என் which are found in the tiruviruttam-6 (1), on Aiyāṟu so this verse cannot be considered as a separate verse; moreover இளங்கண்ணி does not make any sense]]
[[சிந்தி in the 3rd line has been written by mistake as சந்தி]]
{4:113}__6+
{$}
தன் மத்தகத்து ஓர் இளம்பிறை சூடியசங்கரனே
cankaraṉ (the dispenser of goodthings) who wears a young crescent on his head.
உன்மத்தக மலர் சூடி உலகம் தொழச் சுடலைப் பல் மத்தகம் கொண்டு பல்கடைதோறும் பலிதிரிவான்
wanders for receiving alms, in many entrances of houses holding a skull with teeth found in the cremation ground, to be worshipped by the people of the world, wearing on his head datura flowers.
என் மத்தகத்தே இரவும் பகலும் பிரிவு அரியான்
he hardly leaves my head night and day.
{4:113}__7+
{$}
வான் இரைக்கும் இரைப்பா
Civaṉ who is in the form of sound which reaches the heaven!
படுதலை ஏந்துகையா
who holds a lifeless skull in the hand!
மறைதேடும் எந்தாய்
our father who is searched by the vētams.
எங்கள் உத்தமனே
our god who is possessed of all attributes!
உரைப்பார் உரைப்பனவே செய்தி (ஆல்)
you do what you are requested to do by people.
அரைப்பால் உடுப்பன கோவணச் சின்னங்கள்
what you dress in your waist are pieces of loin-cloth stitched together.
[[PP: ஈசன் துன்னம் பெய் கோவணமாக் கொள்ளுமது என் ஏடீ
(tiruvācakam, caḻal, 2)]]
ஐயம் உணல்
the food is alms received.
வரைப்பாவையைக் கொண்டது எக்குடி வாழ்க்கைக்கு
To what domestic life did you marry the beautiful daughter of the mountain?
[[PP: மருளவாமனத்தனாகி மயங்கினேன் மதியிலாதேன
(nāvukkaracar, taṉittirunēricai, 1)]]
{4:113}__8+
{$}
துறக்கப்படாத உடலைத்துறந்து
leaving the body which is very difficult to be completely freed from attachments.
வெந்தூதுவரோடு இறப்பன்
I shall go beyong this world along with the cruel messengers of the god of death.
இறந்தால் இரு விசும்பு ஏறுவன்
if I go beyond I shall ascend the extensive heaven.
ஏறிவந்து பிறப்பன்
after ascending I shall be born in this world coming down.
பிறந்தால்
If I am born as a human being.
பிறை அணி வார்சடைப்பிஞ்ஞகன்பேர் மறப்பன் கொலோ என்று என் உள்ளம் கிடந்து மறுகிடுமே
my mind will whirl lying prostrate whether I shall forget the name of Civaṉ the destroyer, who adorns his long caṭai with a crescent.
{4:113}__9+
{$}
வேரிவளாய (1) விரைமலர்க் கொன்றை புனைந்து
having adorned himself with fragrant koṉṟai flowers mixed with honey.
அனகன்
without sins attaching to him.
சேரி வளாய என் சிந்தை புகுந்தான் திருமுடிமேல் வாரிவளாய வருபுனற் கங்கை சடைமறிவாய்
caṭai and the Kaṅkai which bring with speed flood being hindrances on the head of Civaṉ who entered into my low mind.
ஏரி வளாவிக்கிடந்தது போலும் இளம்பிறையே
the young crescent lay surrounding the lake
[[போலும்: expletive.]]
[[Variant reading: (1) விரிமலர்க்கொன்றை]]
{4:113}__10+
{$}
நெஞ்சே
my mind!
கல் நெடுங்காலம் வெதும்பி
the mountains become heated for a long time.
கருங்கடல் நீர் சுருங்கி
the water in the black ocean becoming less in quantity.
பல் நெடுங்காலம் மழைதான் மறுங்கினும்
even if the rain fails for a very long time, many times.
பஞ்சம் உண்டு என்று என்னொடும் சூளறும்
bind yourself with me on oath that there might occur a famine.
இமையாத முக்கண் பொன் நெடுங்குன்றம் ஒன்று (கண்டீர்) இப்புகலிடத்தே
in this earth which is the refuge for all living beings, there is a big mountain of gold (Civaṉ) with three eyes which do not wink.
{4:113}__11+
{$}
நான்முகன் மேற்சென்று மேலும் அறிந்திலேன்
the Piramaṉ of four faces could not know the head even though he went into the sky taking the form of a swan.
மாலும் கீழ் இடந்து (கீழும்) அறிந்திலன்
Māl also did not know the feet, too even though he digged the earth and went down, taking the form of a pig.
மால் உற்றதே வழிபாடுசெய்யும் பாலன் மிசைச் சென்று பாசம் விசிறி மறிந்த சிந்தைக் காலன் அறிந்தான் அறிதற்கு அரியான் கழல் அடியே
Kālaṉ (the god of death) who had a perverted mind knew the feet of Civaṉ who wears kaḻal, and who could not be known, hurled the noose on the boy
[[Mārkkaṇtēyaṉ going to him who was worshipping the god to whom he was devoted]]
[[அடங்கா அகந்தைக்கு அறிவு எலாம் வழங்கி, உடம்பு வேறாய் உயிர்ப் பொறை சுமந்து, நாளும் நாளும் தேடினர் திரிந்தும், காணாது ஒழிந்ததை நிற்க; நாணாது, யாவரும் இறைஞ்ச இறுமாப்பு எய்துபு, தேவர் என்று இருக்கும் சிலர் பிறர்தவத்தினும், மிகப்பெருந்தொண்டரொடு இகலிமற்று உண்ணொடும்; பகைத்திறம் பூண்ட பதகனே எனினும், நின்திருப்பாதம் நேர்வரக் கண்டு, பொன்றினனேனும் புகழ்பெற்றிருத்தலின், இமையாமுக்கண் எந்தாய்க்கு, நமனார் செய்த நற்றவன் பெரிதே (Kumarakuruparara, tiruvārūrnāṉmanmālai, 33, 16.27)]]