{4:55}__1+
{$} தென் திரை (1) தேங்கி ஓதம் சென்று அடிவீழும் காலை
when the clear waves become stagnant and the water in them surge and fall at the feet of the god.
தொண்டு இரைத்து
the devotees making a roaring noise
அண்டர் கோனைத்தொழுது அடி எங்கும் வணங்கி
paying obeisance to the feet of the god who is the master of the tēvar and worshppping him with joined hands, everywhere
வண்டுகள் மதுக்கள் மாந்தும் வலம்புரத்து அடிகள் தம்மைக் கொண்டு
meditating in their hearts the god in Valampuram where the bees drink different kinds of honey.
நற்கீதம் பாடக் குழகர்தாம் இருந்தவாறே
How wonderful a sight it is that the youth was seated when they sang songs of praise
[[Variant reading:(1) ஓங்கி]]
{4:55}__2+
{$} மடுக்களில் வாளை பாய
as the scabbard fish leap in the deep pools.
வண்டு இனம் இரிந்த பொய்கைப் பிடிக்களிறு என்னத் தம்மில் பிணை பயின்று அணை வரால்கள்
the mural fish which embrace often their females like the male and female elephants in the natural tanks from which the swarm of bees speed for safety.
தொடுத்த நன்மாலை எந்தித் தொண்டர்கள் பரவி ஏத்த
the devotees holding the good garlands which they strung, praise in the second person and third person, Civaṉ.
வடித்தடங்கண்ணி பங்கர் வலம்புரத்து இருந்தவாறே
what a wonderful sight it is that the god who has on his half a lady of big eyes like the tender mango cut into two, dwells in Valampuram.
[[if the reading were பயின்றன it would make better sense]]
[[வரால்களையுடைய வலம்புரம் is the syntactical link according to the existing reading]]
[[வடுவகிர்க்கண்ணி is the name of the goddess in this shrine]]
{4:55}__3+
{$} தேன் உடை மலர்கள் கொண்டு திருந்து அடி பொருந்தச் சேர்த்தி
laying the flowers with honey to reach the perfect feet
ஆனிடை அஞ்சும் கொண்டு அன்பினால் அமர ஆட்டி
bathing the god with love to please him, with the five products of the cow.
வானிடை மதியம் சூடும் வலம் புரத்து அடிகள் தம்மை நான் அடைந்து ஏத்தப்பெற்று நல்வினைப் பயன் உற்றேன்
I, who am in every way low, got the fruit of my virtuous acts by reaching and praising the god in Valampuram who wears a crescent that shines in the sky.
{4:55}__4+
{$} முளை எயிற்று இளநல் ஏனம்பூண்டு
wearing the tusk of a hog which is young and strong
[[ஏனம்-ஏனக்கொம்பு: the hog's tusk]]
மொய்சடைகள் தாழ
the crowded caṭai to hang low.
வளைஎயிற்று இளையநாகம் வலித்து அரை இசைய வீக்கி
having securely tied fittingly in the waist seizing a young cobra of curved teeth.
(1) புழைகைய போர்வை போர்த்து
covering himself with the upper garment got from an elephant
[[புழைக்கை: has become புழைகை to suit rhyme]]
[[புழைகை- elephant]]
புனலொடு மதியம்சூடி
adorning himself with water and a crescent.
வளைபயில் இளைய ரேத்தும் வலம்புரத்து அடிகள் (தாம், ஏ)
Civaṉ is the god in Valampuram where ladies wearing many bangles, praise him.
[[பூண்டு, தாழ, வலித்து, இசையவீக்கிப், போர்த்துச்சூடி வலம்புரத்து அடிகள் ஆயினார்: this is one kind of syntactical link.]]
[[சூடி can be taken as a noun and the previous adverbial participles can be linked with that]]
[[ஏத்தும் can be interpreted in the passive voice as ஏத்தப்பெறும்.]]
[[Variant reading: (1) புனைபுழைகைய]]
{4:55}__5+
{$} சுருள் உறு வரையின் மேலால் துளங்கு இளம்பளிங்கு சிந்த
scattering the white rays like crystal which are moving on the ridges which are curved.
இருள் உறுகதிர்நுழைந்த இளங்கதிர்ப் பசலைத் திங்கள் வலம்புரத்து அடிகளார் அருள்உறும் அடியர் எல்லாம்
the devotees who desire the grace of the god in Valampuram who wears a tender crescent of mild rays which penetrate into the ears of corn in the darkness of night.
அங்கையில் மலர்கள் ஏந்த மருள் உறுகீதம் கேட்டார்
listened to the music known as maruḷ when they were holding flowers in their palms to worship him
[[மருள்: one of the secondary melody types of the Kuṟiñci class]]
[[The meaning of the first two lines is not clear]]
{4:55}__6+
{$} நீண்ட புன்சடையினானே
Civaṉ who has a long and tawny caṭai!
வலம்புரவனீரே
one who is in Valampuram!
நெஞ்சுதன்னால் நினைக்கின்றேன்
I am thinking of you in my mind.
அனைத்து உடன் கொண்டு வந்து (அங்கு) அன்பினால் அமைய ஆட்டி
bathing you properly with love bringing all things that are used for bathing
புனைக்கின்றேன் பொய்ம்மை தன்னை
I increase falsehood
மெய்ம்மையைப் புணர மாட்டேன்
I am unable to be associated with truth.
(1) எனக்கு நான் செய்வது என்னே இனி
what can I do now for my uplift?
[[Variant reading: (1) நெனக்கு, நினைக்கும்]]
{4:55}__7+
{$} செங்கயல் சேல்கள் பாய்ந்து தேம்பழம் இனிய நாடி
Fish like red kayal and cēl [[கயல், சேல்: different kinds of fish]] searching for sweet fruit which are tasty to eat.
தம் கயம் துறந்து போந்து
having gone leaving their tanks
தடம் பொய்கை அடைந்து நின்று
reaching the extensive big natural tank.
கொங்கையர் குடையும் காலைக் கொழுங்கனி அழுங்கினாராம் மங்கலம் மனையில் மிக்கு ஆர் வலம்புரத்து அடிகளாரே
the god who is in Valampuram, when ladies plunged and bathed in the water, felt pity for the plumpy fruits where in the houses auspicious things are in abundance.
[[The meaning of the first three lines is not as clear as it should be]]
{4:55}__8+
{$} அருகு எலாம் குவளை செந்நெல் அகல்இலை ஆம்பல் நெய்தல்
By the side of the village there is blue nelumbo flowers, and crops of paddy and lilies of broad leaves, and white indian water-lilies that blossom in midst of that crop.
தெரு எலாம் தெங்கும் மாவும்
coconut trees and mango trees are growing tall in all the streets.
பழம்விழும் படப்பை எல்லாம்
in the gardens fruits fall having become fully ripe.
குருகு இனம் கூடி ஆங்கே கும்மலித்து இறகு உலர்த்தி
flocks of birds gather there, flap their wings and dry them.
மருவல் ஆம் இடங்கள் காட்டும் வலம்புரத்து அடிகளார்
the god is in Valampuram which contains such places frequented by birds.
{4:55}__9+
{$} கருவரை அனையமேனிக் கடல் வண்ணன் (அவனும்) காணான்
even Māl who has the colour of the sea and has a big body like the block mountain, could not find him
[[sea is compared to the colour and the mountain for the big body]]
திருவரை அனைய பூமேல் திசை முகன் அவனும் காணான்
and Piramaṉ too who has four faces and who is seated in a lotus flower as big as a beautiful mountain, could not find him.
ஒருவரை உச்சி ஏறி ஓங்கினார்
Civaṉ rose high climbing up the peak of a mountain (Kayilai)
ஓங்கிவந்து
having risen high and descending low
அருமையில் எளியர் ஆனார் (அவர்) வலம்புரவனார்
[the] god in Valampuram became easy of access in the midst of his pre-eminence;
[[PP: அருமையில் எளிய அழகே போற்றி
(Tiruvācakam, Pōṟṟittiruvakaval, 126.)]]
{4:55}__10+
{$} வாள் எயிறு இலங்க நக்கு
laughing to make the bright teeth to shine.
வளர்கயிலாயம் தன்னை ஆள்வலிகருதிச் சென்ற அரக்கனை வரைக்கீழ் அன்று தோளொடு பத்துவாயும் தொலைந்து உடன் அழுந்த ஊன்றி
pressing down close under the mountain the arakkaṉ who went to uproot it thinking of his valour and strength, to make his twenty shoulders and all the ten mouths to perish
ஆண்மையும் வலியும் தீர்ப்பார் (அவர்) வலம்புரவனார்
Civaṉ in Valampuram will remove his valour and strength.