{4:32}__1+
{$}
உரித்திட்டார் ஆனையின் தோல் உதிர ஆறு ஒழுகி ஓட
Civaṉ flayed an elephant's skin, the blood to run and flow as a river.
விரித்திட்டார் உமையாள் அஞ்சி விரல் விதிர்த்து
he unfolded it to make Umayāḷ seized with fear and her fingers quiver.
(1) அலக்கலண் நோக்கி
seeing her distress when Civan flayed and covered himself with the skin.
தரித்திட்டார் சிறிது போது
wore it for a little while.
தரிக்கிலராகி
appeared unable to wear it for a long time.
தாமும் சிரித்திட்டார் எயிறு தோன்றத் திருப்பயற்றூரனார்
Civaṉ in Tiruppayaṟṟūr also laughed showing his teeth.
[[Variant reading: (1) அலக்கல், அரக்கனோக்கி; I think the former to be a better reading;]]
[[This shrine is now known by the name of Tiruppayaṟṟaṅkuti.]]
{4:32}__2+
{$}
உவந்திட்டு அங்கு உமை ஓர் பாகம் வைத்தவர்
Civaṉ placed Umai on one half rejoicing in that act.
ஊழி ஊழி
in every aeon
பவந்திட்ட பரமனார் தாம்
the superior god who appeared
[[பவந்தநாதர் (nāvukkaracar, tiruppuṟampayam, 4); பவந்தம் the meaning for this word is given as pretence in the Tamil Lexicon; it is current in Telugu also.]]
(1) மலைச்சிலை நாகம் ஏற்றி
fastening the serpent as a string to the bow of a mountain.
கவர்ந்திட்ட புரங்கள் மூன்றும் கனல் எரியாகச் சீறி
being angry with the three cities which went and plundered, to be consumed by burning fire.
சிவந்திட்ட கண்ணர் போலும் திருப்பயற்றூரனார்
the Lord in Tiruppayaṟṟūr has eyes which showed anger.
[[Variant reading: (1) மலைசிலை]]
{4:32}__3+
{$}
நங்களுக்கு அருளது என்று நான் மறை ஓதுவார்கள் தங்களுக்கு அருளும் எங்கள் தத்துவன்
Civaṉ, our ultimate reality, who grants his grace to those who chant the four vetams with the firmness of mind that we shall receive his grace;
தழலன்
has the colour of fire.
தன்னை எங்களுக்கு அருள் செய் என்ன நின்றவன்
stood as the cause, for all the living beings to request Please grant us your grace
நாகம் அஞ்சும் திங்களுக்கு அருளிச்செய்தார் திருப்பயற்றூரனார்
Civaṉ in Tiruppayaṟṟūr bestowed his grace on the crescent which is afraid of the cobra.
{4:32}__4+
{$}
பார்த்தனுக்கு அருளும் வைத்தார்
Civaṉ granted his grace to Pārttaṉ.
பாம்பு அரை ஆட வைத்தார்
placed a cobra in the waist to dance, spreading its hood.
சாத்தனை மகனா வைத்தார்
placed Cāttaṉ in the relationship of son to him.
சாமுண்டி சாமவேதம் கூத்தொடும் பாடவைத்தார்
he danced with Cāmuṇṭi (Kāḷi) and chanted the Cāmavētam.
கோள் அரா மதியம் நல்ல தீர்த்தமும் சடையில் வைத்தார் திருப்பயற்றூரனார்
Civaṉ in Tiruppayaṟṟūr placed on his caṭai a holy water (of Kankai), a crescent and a cobra capable of killing.
{4:32}__5+
{$}
மூவகை மூவர்போலும்
Civaṉ is male, female and hermaphrodite and has three forms
[[i.e. four aruvams, one paruvārūram, and four uruvams:
அருவம் (aruvam): formlessness;
அருவுருவம் (aruvuruvam): form which can be said to be no form, as the civalinkam;
உருவம் (uruvam): visible form.]]
முற்றும் ஆம் நெற்றிக்கண்ணர்
has a frontal eye and who is all the objects (the eye of wisdom)
(1) நாவகை நாவர் (போலும்)
has the tongue from which the inarticulate sounds of cūkkumai, paicanti, mattimai, and vaikari have their origin.
நான் மறை ஞானம் எல்லாம் ஆவகை ஆவர் (போலும்)
is the origin of the four vētams and the wisdom contained in them.
ஆதிரை நாளர் (போலும்)
has Ātirai as his favourite star.
தேவர்கள் தேவர் (போலும்) திருப்பயற்றூரனார்
the Lord in Tiruppayaṟṟūr is the supreme god above all other tēvars.
[[Variant reading: (1) நால்வகை நால்வர்]]
{4:32}__6+
{$}
ஞாயிறு ஆய்
Civaṉ being the sun.
நமனும் ஆகி
being also the god of death
வருணன் ஆய்
being the god of water
சோமன் ஆகி
being the moon
நிருதி (1) வாயுத் திப்பிய சாந்தனாகி
and being niruti, air, Kupēraṉ and Īcāṉaṉ
பேய் அருக்காட்டில் பிஞ்ஞகன்
the destroyer who dances in the cremation ground from which pēys do not leave.
எந்தை
our father
பெம்மான்
our god
[[பெம்மான் என்றது பிராகிருதபாஷை; சிதைந்த தமிழ் (takkayākapparaṇi, 323, commentary)]]
தீ அருக்கையர் (போலும்) திருப்பயற்றூரனார்
the Lord in tiruppayaṟṟūr has in his hand fire that does not leave it.
[[variant readings : (1) வாயவியனோடீ சாந்தனாகி, வாயுப்பியனோ டீ சாந்தனாகி, வாயப்பியனோடீ சாந்தனாகி]]
{4:32}__7+
{$}
ஆவி ஆய், அவியும் ஆகி
being the smoke of the sacrifical fire and the offerings made to gods in the sacrificial fire.
அருக்கம் ஆய்
being minute
பெருக்கம் ஆகி
being big
(1) பாவியர் பாவம் தீர்க்கும் பரமன் ஆய்
being the supreme god who removes the sins of sinners.
பிரமன் ஆகி
being pramaṉ (creator)
காவி அம் கண்ணள் ஆகி
being the lady whose eyes are like blue nelumbo flowers.
(2) கடல் வண்ணம் ஆகி நின்ற தேவியைப் பாகம் வைத்தார் திருப்பயற்றூரனார்
the god in Tiruppayaṟṟur placed on one half his tevi who has the colour of the ocean.
[[Variant reading: (1) பாவியாய்ப் பாவம் (2) கடல்வண்ணனாகி ]]
{4:32}__8+
{$}
தந்தை ஆய்த் தாயும் ஆகி
being the father and the mother also
தரணி ஆய்த் தரணியுள்ளார்க்கு எந்தையும் என்ன நின்ற ஏழ் உலகு உடனும் ஆகி
being the world and father to the people of the world and being at the same time the seven worlds.
எந்தை எம்பிரானே என்று என்று உள்குவார் உள்ளத்து என்றும் சிந்தையும் சிவமும் ஆவார் திருப்பயற்றூரனார்
the Lord in tiruppayaṟṟūr being always the thoughts and the thoughts meditating upon Civaṉ for those who always think of him as our father and our master
{4:32}__9+
{$}
புலன்களைப் போக நீக்கி
destroying the five senses of the body.
புந்தியை ஒருங்கவைத்து
focussing the mind
(1) இலங்களைப் போக நின்று
staying having gone beyond the six cakram dynamic tattvik centres which are nerve plexuses in the body.
(2)இரண்டையும் நீக்கி ஒன்றாய்
removing the idea of ego and Civaṉ and becoming one with Civaṉ
மலங்களை மாற்றவல்லார் மனத்தினுள் போகம் ஆகி
being the joy in the minds of those who can remove the impurities of the soul
சினங்களைக் களைவர் போலும் திருப்பயற்றூரனார்
the Lord in Tiruppayaṟṟūr will weed out the sufferings of the birth which is the result of anger
[[Variant readings:
(1) இனங்களைப் போக நின்று (2) ஈரிரண்டையும்]]
{4:32}__10+
{$}
மூர்த்தி தன் மலையின் மீது (1) போகாதா முனிந்து நோக்கி
thinking in his mind and getting angry when the vehicle in which he was travelling could not fly over the mountain of civan who has a visible form
பார்த்து
looking outside
தான் பூமி மேலாற் பாய்ந்து
jumping down upon the earth.
உடல் மலையைப்பற்றி
catching hold of the mountain at once
நல் அரிவை அஞ்ச
when the good lady was frightened
ஆர்த்திட்டான் முடிகள் பத்தும் அடர்த்து
crushing all the ten heads of iravanaṉ who roared.
தேத்தெத்தா என்னக் கேட்டார் திருப்பயற்றூரனார்
Civaṉ in Tiruppayaṟṟūṟ listened to the music which is the onomatopoeia of the word `tēttettā'