{4:14}__1+
{$}
பருவரை ஒன்று சுற்றி
winding round a big mountain mantarame (meru is another version).
அரவம் கைவிட்ட இமையோர் இரிந்து பயமாய்
the celestials who do not wink abandoned the serpent wound round the mountain seized with fear, running selter-skelter on seeing the rising of the poison.
திரு நெடுமால் நிறத்தை அடுவான், விசும்பு சுடுவான்
in order to destroy the white colour of the tall Māl who has the goddess of wealth and to burn the sky.
எழுந்து விசைபோய்ப் பெருகிட
when the poison was increasing in its vehemence rising and going fast.
இதற்கு ஓர் பிதிகாரம் ஒன்றை அருளாய் பிரானே எனலும்
when the celestials requested Civaṉ, Lord! grant us a remedy for this poison
அருள் கொடு
with his benign grace.
எரியாமல் மாவிடத்தை உண்ட அவனே அண்டர் அண்டர் அரசே
that Civaṉ is the only supreme Lord of the celestials, who consumed the big poison without allowing it to burn all the worlds;
[[PP: உண்ணற்கு அரிய நஞ்சை உண்டு ஒரு தோழம் தேவர் விண்ணிற் பொலிய அமுதம் அளித்த விடைசேர் கொடிஅண்ணல் (campantar, tiruppuṟavam, (2) 7);
அமையா அரு நஞ்சம் ஆர்ந்தாய் போற்றி (nāvukkaracar, tirukkayilāyam (2) 8)]]
{4:14}__2+
{$}
நிரவு ஒலி வெள்ளம் மண்டி நெடு அண்டம் மூட
when the tall universe was covered with the floods which were moving swiftly with great noise spreading everywhere.
தம்பமது நிலம் நின்று அப்பரம் ஒரு தெய்வம் (1) எய்த
a pillar was standing in the earth and the god, the supreme being manifested in that.
பிரமனும் மாலும் இது ஒப்பது இல்லை (என்று) இருபாலும் நின்று பணிய
Piramaṉ and Māl to bow down before that saying, there is nothing comparable to this standing on both the sides.
மேலை முடியொடு பாதம் அறியாமை நின்ற பெரியோன்
the great god whose head which is above and the feet could not be known to them.
பரம் முதல் ஆய தேவர் சிவன் ஆய மூர்த்தி அவன் ஆம் நமக்கு ஓர் சரண் (ஏ)
only Civaṉ who has a visible form, and who is superior to the celestials who are considered supreme, is our refuge.
[[Variant reading: (1) எய்தல்]]
{4:14}__3+
{$}
காலமும் நாள்கள் ஊழி படையாமுன் ஏக உருஆகி
having a single form before the stars and aeon and time were created.
மூவர் உருவில் சாலவும் ஆகி
manifesting himself very well in the form of Ayaṉ, ari and uruttiraṉ.
மிக்க சமயங்கள் ஆறின் உருவாகி
and being the form of the eminent six religions.
நின்ற தழலோன்
Civaṉ who stood as a column of fire.
ஞாலமும் மேலை விண்ணொடு உலகுஏழும் உண்டு
swallowing the seven worlds, the sky which is above, and this world.
குறளாய்
assuming the form of a dwarf.
ஒர் ஆலின் இலைமேல் பாலனுமாயவற்கு ஓர் பரமாய மூர்த்தியவன் ஆம் நமக்கு ஓர் சரண் ஏ
the god with a form who is superior to the child who slept on the leaf of a banyan tree, is our refuge.
{4:14}__4+
{$}
நீடு உயர் விண்ணும் மண்ணும் நெடு வேலை குன்றொடு உலகு எழும் எங்கும் நலிய
to afflict in all places of the seven worlds, mountains, the extensive ocean, the very high sky and the earth.
சூடியகையராகி
placing their hands on their heads,
[[Placing the hands on the head is a sign of distress;
PP: கறைகெழுகுடிகள் கைதலை வைப்ப (Cilappatikāram, 4-9);
PP: துயருறுதல் என்னும் பொருள் நிகழ்ச்சியைத் தலைமேல் வைக்க என்னும் தொழில் நிகழ்ச்சியால் கூறினார் (do Aṭiyārkkunallār)]]
இமையோர் கணங்கள்
the hosts of celestials who do not wink.
துதி ஓதி நின்று தொழலும்
worshipped with joined hands singing praises about Civaṉ.
ஓடிய தாருகன் தன் உடலம் பிளந்தும் ஒழியாத கோபம் ஒழிய
the anger which did not cease even after splitting the body of Tārukaṉ who fled, to come to an end.
ஆடிய மா நடத்து எம் அனல் ஆடி பாதம் அவை, நமக்கு ஒர் சரண் ஏ
the feet of our god who dances in the fire, and who performed a great dance, are our refuge.
{4:14}__5+
{$}
நிலைவலி இன்றி
without permanent strength.
நிலனோடு விண்ணும் எங்கும் நிதனம் செய்து
causing destruction everywhere on this earth and in the heaven.
ஓடு புரம் மூன்றும்
the three cities which were wandering.
அலை நலிவு அஞ்சி
afraid of their inflicting suffering which was harassing.
ஓடி அரியோடு தேவர் அரணம்புக
Ari and other celestials hid themselves in a safe place fleeing for their lives.
தன் அருளால் கொலை (1) நலிவாளி மூள அரவம் கைநாணும் அனல் பாய புரம் நீறா
by the arrow which harassed by its nature of killing, the fire to spread in the bow-string of a serpent which was held in the hand, the cities of the acurar to be reduced to ash.
மலை சிலை கையில் ஒல்க வளைவித்த வள்ளல் அவன் ஆம் நமக்கு ஒர் சரண் ஆம்
the god of unbounded liberality who caused the mountain to lose its hardness and become weak, to be bent in his hand, is our refuge.
[[Variant reading: (1) நலவாளி.]]
{4:14}__6+
{$}
நீல நல்மேனி, செங்கண், வளைவெள் எயிற்றன், எரிகேசன் நேடிவரும்நாள்
on that day when the god of death who had dark blue body, red eyes, crooked white teeth and hairs like fire.
காலை நல்மாலை கொண்டு வழிபாடு செய்யும் அளவின் கண் வந்து குறுகி
coming near Mārkkaṇṭēyaṉ when he was worshipping Civaṉ in the morning with flawless garlands, at that favourable occasion.
பாலனை ஓட ஓடப்பயம் எய்துவித்த, உயிர் வவ்வு பாசம்விடும் அக்காலனை வீடுசெய்த கழல் (போலும்)
the feet that killed that Kālaṉ (god of death) who threw the noose which takes away the life and caused fear to the boy who was fleeing without stopping.
அண்டர் தொழுது ஓது சூடு கழலே
are the feet that the celestials worship with joined hands, praise, and wear on their heads.
{4:14}__7+
{$}
உயர் தவம் மிக்க தக்கன் உயர் வேள்வி தன்னில்
in the excellent sacrifice performed by Takkaṉ who was eminent by severe penance.
அவி உண்ணவந்த இமையோர்
among the celestials who were present to partake of the food offerings in the sacrificial fire.
பயம் உறும் எச்சன் அங்கி மதியோனும் உற்றபடி கண்டும் நின்று
even after having seen the condition of the deity supposed to be present at a sacrifice and to accept the offerings given, the god of fire and the moon who were seized with fear.
பயமாய்
out of fear.
அயனொடு மாலும் எங்கள் அறியாமை ஆதி கமி என்று இறைஞ்சி அகல
Ayaṉ (Piramaṉ) and Māl bowed down before Civaṉ saying forgive our ignorance and other faults and went away from that place.
சயம் உறுதன்மை கண்ட தழல் வண்ணன் எந்தை கழல் கண்டுகொள்கை (1) கடனே
it is the bounden duty of people to understand the greatness of the feet of our father who has the colour of fire and who witnessed the victory.
[[Variant reading: (1) சரனே]]
{4:14}__8+
{$}
நலம் மலி மங்கை நங்கை விளையாடி ஓடி
Umai a young girl of distinction who had excessive affection ran in a sporting mood.
நயனத்தலங்கள் கரமா, உலகினை ஏழு முற்றும் இருள் மூட மூட
closed the eyes with her hands for the darkness to envelop completely all the seven worlds.
இருள் ஓட
to dispel that darkness.
நெற்றி ஒருகண் அலர்தர
opened one frontal eye.
அஞ்சி
being caught with fear.
மற்றை நயனம் கைவிட்டு
removing the hands that closed other eyes.
மடவாள் இறைஞ்ச
when Umai bowed before him.
மதிபோல, அலர்தரு சோதிபோல அலர்வித்த முக்கண் அவன்ஆம் நமக்கு ஓர் சரண் ஏ
that god only with three eyes who opened the eyes as cool as the moon, and the rising sun is only our refuge.
[[cf. மலைமடந்தை விளையாடி வளை ஆடுகரத்தால் மகிழ்ந்தவள் கண் புதைத்தலுமே, வல்லிருளாய் எல்லா, உலகுடன் தான் மூடஇருள் ஓடும் வகை நெற்றி ஒற்றைக் கண்படைத்து உகந்த உத்தமன் (cuntarar, Kalayanallūr, 4)]]
{4:14}__9+
{$}
கழைபடுகாடு
with a bundle of sugar-canes which is the bow.
தென்றல்
with the southern balmy breeze which is the chariot.
குயில் கூவ
when the indian cuckoos which are his trumpets were crying.
அஞ்சு கணையோன் அணைந்து புகலும்
when cupid who has fire arrows of flowers entered into Kayilai drawing near it.
மழைவடி வண்ணன் எண்ணி மகவோனைவிட்ட மலரான தொட்ட மதனன் எழில்பொடி வெந்து வீழ
the beautiful body of mataṉaṉ who left intiraṉ who discharged arrows of flowers, thinking of Māl who has a beautiful colour like the sable cloud, was burnt and fell down.
இமையோர் கணங்கள் எரி என்று இறைஞ்சி அகல
the hosts of celestials to leave that place worshipping by bowing saying, it is fire'
கழல்படு நெற்றி ஒற்றை நயனம் சிவந்த தழல் வண்ணன் எந்தை சரணே
our father, who has the colour of fire and whose single frontal eye which was fire became red, is our refuge.
{4:14}__10+
{$}
கடம்மலர் ஆயிரங்கள் ஒன்று குறைவதாக
where there was one lotus flower, which blossom in the tank, less than it was usual to worship daily with one thousand flowers.
நிறைவு என்று தன் கண் அதனால் உடன் வழிபாடு செய்த திருமாலை எந்தை பெருமான் மிகவும் உகந்து
our father, Civaṉ very much pleased with Tirumāl who finished the worship immediately scooping out his eye to make up the number.
சுடர் அடியால் முயன்று சுழல்வித்து
causing to revolve by having created by his brilliant feet.
அரக்கன் இதயம் பிளந்த கொடுமை அடல்வலி ஆழி ஆழியவனுக்கு அளித்த அவன் நமக்கு ஒர்சரண் ஏ
Civaṉ who granted a discus strong enough to kill enemies which had the cruelty to split the heart of the arakkaṉ Calantaraṉ, is our refuge;
[[PP: ஏறு உடன் ஏழ் அடர்த்தான் எண்ணி ஆயிரம் பூக்கொண்டு, ஆறுடைச்சடையினானை அர்ச்சித்தான் அடியிணைக்கீழ், வேறும் ஓர் பூக்குறைய மெய்ம்மலர்க்கண்னை மிண்டக் கூறும் ஓர் ஆழி ஈந்தார் குறுக்கை வீரட்டனாரே (Nāvukkaracar, Kuṟukkai vīraṭṭam, 5);]]
[[PP: தருப்பமிகு சலந்தரன் தன் உடல் தடிந்த சக்கரத்தை வேண்டி ஈண்டு விருப்பொடு மால் வழிபாடு செய்ய இழி விமானம் சேர் மிழலையாமே (Campantar, Tiruvīḻimiḻalai (7) 8)]]
{4:14}__11+
{$}
கயிலாயமீது கடுகியதேர் செலாது; கருதேல்; உன்வீரம் ஒழி நீ; முடுகுவது (1) தன்மம் அன்று என நின்று பாகன் மொழிவானை நன்று முனியா
getting very much angry with the driver of the chariot who advised, the chariot which moves, fast cannot fly above Kayilāyam. Do not think it can fly; give up your heroism it is not righteousness.
விடுவிடு என்று சென்று விரைவுற்று அரக்கன் வரை உற்று எடுக்க
when the arakkaṉ went near the mountain hurriedly and lifted it with difficulty, Drive, drive
முடிதோள் நெடுநெடு இற்று வீழ விரல் உற்ற பாதம் என்றன் மனனே நினைவுற்றது
my mind was meditating upon the feet whose toe was fixed so that the heads and shoulders fell down crackling and splitting with a sound neṭu neṭu
[[neṭu neṭu: onomatopoeia]]
[[Variant reading: (1) கன்மம்]]